یکی از ورزشهایی که رتبه نخست خشونت، آسیبرسانی، استفاده متنوع از سلاحهای سرد، رباتهای بدن و تکنیکهای مفاصل را در خود به همراه دارد، “کونگفو” است. ورزش کونگفو نه فقط یک ورزش، بلکه هنری است که ریشه در “ووشو” داشته و در بطن فرهنگ کشور چین جای گرفته است. کونگفو (Kung-Fu) دارای رشتههای گوناگونی است که برخی از آنها بر پایه آرامش و ثبات فرم بدن طراحیشدهاند. چینیها درگذشته از کونگفو برای دفاع از خود در برابر دشمنان استفاده کرده و چینیهای جنوبی نیز کونگفو را برای حملههایی که اکثراً از سمت دریا بود، مورداستفاده قرار میداند.
برخی از خشنترین رشتههای کونگفو و ووشو، در گزینههای جنوبی قابلمشاهده است. راهبان و بوداییان معبد شائولین، انسانهایی هستند که با پرورش مهارت خود، تواناییهایی بیش از یک استاد رزمی داشته و حتی بسیاری از رشتههای رزمی جهان نیز نوعی مهندسی معکوس از ضربات کونگفو هستند. بزرگترین، گستردهترین و به عبارتی سختترین رشته رزمی جهان که البته در برخی از شاخهها مانند “بوکس چینی” یا “سیولوم پای هوپ گار” دارای خشونت و قدرت تخریب بسیار بالایی است.
کونگ فو امروزه نه تنها به عنوان ورزش رزمی اصلی به نیروهایی نظامی بسیاری نظیر پلیس ملی چین، نیروهای ویژه ارتش این کشور و … آموزش داده می شود، بلکه توسط تیم های حفاظت بسیاری در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. اصول کونگ فو بر اساس نبردهای نزدیک و دور پایه گذاری شده و ضربات انفجاری آن را در هیچ یک از ورزش های رزمی جهان مشاهده نخواهید کرد.