حامدرحیمی پنجکی(گوشه ای از کونگ فوتوا)

کونگ فو توآ توآ به چه معنی است؟

ميگويند توآ سرزمينی است که خورشيد نور خود را برای اولين بار از آنجا تابانيد. ميگويند دروازه شهر توآ بروی هيچ کس باز نميشود؛فقط در آغاز هر صبح دختر زيبای شهر توآ {پر توآ} در لباس حرير قرمز و گيسوان افشان در بالای ديوار هفت متری و ارز هفت پائی قرار ميگرفت و يک تار موی خود را بخارج از ديوار شهر رها می کرد؛ اين تار مو کليد دروازه سهر توآ بود و هزاران راز و رمز در آن نهفته بود و مردم ديگر بترتيب وارد معبد افسانهای توآ میشدندو با مراسم پر شکوهی سوگند می خوردند تا با ناپاکان بجنگند واز فکر خود در برابر تجاوزات دفاع کنند........و در آغاز هر تاريکی دختر شهر توآ بنام مرتومآ بابدنی برهنه و حمايلی از حرير سياه پياله آتشی را بدست می گرفت و تا آغاز روشنائی بروی يک نقطه ديوار معبد می ايستادو خيره بظلمت شب نگاه می کردو آفتاب هستی بخش را می جست... در اين هنگام مردان جنگاور معبد در گروه های هفت نفری و با لباسهای سياه و شال های سبز و مشعل های سرخ و پا های برهنه در دو طرف دختر زيبای شهر بحرکت و پاسداری در می آمدند....اسرار مبارزه اين پاسداران شهر توآ تا به امروز بر کسی معلوم نشده است؛چينی ها می گويندآشيانه توآ پر از اسرار است. چينی ها اين افسانه را تا ابد بخاطر سپرده اند و ميگويند : روح زنان و مردان توآ به ديوارهای اين معبد چسبيده است...چينی ها ميگويند:مردم شهر توآ زنده اند و مارا به اراده خود دارند. چينی ها می گويند:آشيانه اصلی مردم شهر توآ در آسمان هفتم است و اين آشيانه زمينی را آنان برای همه انسانها ساخته اند...ولی مردم نفرين شده خدايان از ورود به اسرار هستی اين معبد ميترسند.. روزی پير معبد شادا گفت:بشنويد صدای پير توآ راکه خطابه ميخواند ...... بشنويد صدای اصلی يک انسان را که راز هستی بخش را ميداند و فرياد زد:ما اينجاييم ...اينجاييم ...ولی وقتی پير شاد در چهره پيروان خود نگريست صورت حيرت انگيز ديد و اشک ريخت چون سيرتی نديد. چينی ها ميگويند:بترسيد از خشم شالبندهای کونگ فو توآ ... بترسيد از قربانی شهر توآ و دختر پرتوآ و پس از آن پرتوآ ی زيبا با بدنی برهنه در حاليکه فقط حريری بدن زيبای او را پو شانده بود در برج بزرگ شهر توآ زانو ميزند و سپس بجای دختر زيبای شهر توآ شالبند قرمزی با دو موی سپيد و سياه در برج توآ ظهور می کند. (موی سياه علامت فکر و موی سپيد علامت جنگ شهر توآ است) در کتاب(گونگ توآ Gong To'a ) يا کتاب تولد آدمها و خدآيان يغنی فکر آنها آمده است: نگاه کنيد قربانی شهر توآ يعنی پرتوآ ی پاک و لطيف را ....! نکاه کنيد عظمت تکامل اين انسان را ....! نگاه کنيد صورت مهر و زيبائيهای پرتوآ را ....! نگاه کنيد شالبندهای سبز ـ قهوه ای ـ سياه سرخ را ....! نگاه کنيد سرزمين پاک توآ را که با انديشه لطيف آتش حيات گرديده است ....! نگاه کنيد خدايان مردم سرزمين توا را ....! نگاه کنيد همه هستی همه ستارگان و همه مردم سرزمين ستارگان را که حيات دارند و در هفت آسمان امواج و در تبديل روح ما آهنگ جاويدان دارند. سپس . اوکی ما . پيام آور شهر توآ فرستاده خود يعنی و . اوسی ما . را بنزد بزرگ فرمانروای سرزمين نفرتها ميفرستد . داستان شجاعت . اوسی ما . اسرار غير قابل درک انسانهاست. گويند : اوسی ما نفابی سياه . چکمه و شالبند سياه بدون سلاح از دروازه شهر توآ يکه و تنها از بين مردم سرزمين نفرتها ميگزرد . مردم سرزمين نفرتها انتظار حادثه بزرگی را می کشيدند .مردم نفرت زده فرمان روايان بدون فکر و درک فقط بنا به عادت فرمانروايان سنگ و خار و تيغ و نيزه به اوسی ما می زدند ... اوسی ما تربيت شده شهر توآ چون پاکی را از کره خاکی گرفته و نفرت را با شمشير بدان داده اند...اوسی ما در برابر بزرگ فرمان روای سرزمين نفرتها قرار می گيرد. خورشيد خدايان از سياه چال اين مردگان ميگذشت اوسی ما ميدانست که در مقابل فرمانروايان سرزمين نفرتها قرار می گيرد ...گويند هنگامی که اوسی ما نقاب سياه را از صورت خود بر ميدارد بزرگ فرمانروای سرزمين نفرتها از نور آقتاب صورت اوسی ما کور می شود...فقط صدای او را ميشنود که می گويد : ای کمترين مردم سرزمين نفرتها نگاه کن زباله انذيشه ات را ... نگاه کن جنگ و نفرت آفريده انديشه ات را که جهل و نادانی بر قدرت تفکر بی کرانه زنجير زده است ... سپس اوسی مآ خطاب به سامورائی ها ميگويد : شمشير خود را در برابر خورشيد بگيريد و به نور آن نگاه کنيد من نشان دهنده آن نورم نه خون .چون خون به تيغه شمشير بريزد نور از بين خواهد رفت و حقايق دفن خواهد شد . گويند : از آن پس ساموائیها از ديدن صورت زيبا با اندام ورزيده و کلمات انديشه اوسي مآ چهره ننگين خود را در نقاب سياه مخفی کردند و بزرگ فرمانروای سرزمين نفرتها بمنظور آن همه جنايت شمشير سامورائی خود را بدل فرو ميبرد......